Anja: “Dankzij donors heeft mijn leven weer glans.”

Ook bloed- of plasmadonor worden? Meld je aan en red een leven!

“Zere-oren-weer”, waarschuwde haar moe­der als er ‘s zomers een koude oostenwind over het Twentse land joeg. Voor Anja het teken vooral niet naar buiten te gaan, en al helemaal niet met haar vriendinnen te gaan zwemmen. “Deed ik het toch, dan lag ik ’s avonds met een oorontsteking in bed.”

Tussen de oren

“Tja”, concludeerde de huisarts toen haar moeder voor de zoveelste keer met haar op het spreekuur kwam. “De tweede van een tweeling, die is altijd zwakker.” Anja had van kinds af aan altijd wat. Ontsteking aan de gewrichten, longontsteking, altijd hoesten, verstopte bijholtes, hersenvlies­ontsteking. Ze liep bij de uroloog, de kno-arts, de longarts, de kinderarts ... Die deden onderzoek, gaven antibiotica en wisten het eigenlijk ook niet. “Een psycholoog meende zelfs dat het tussen de oren zat”, vertelt ze in de grote tuin van haar gezinswoning in Enter, haar labradoodle aan haar voeten.

Uitgeput

Anja, inmiddels 49 en moeder van vier kinderen en getrouwd met Jan, leerde min of meer leven met de beperkingen. Ze ging als middelbare scho­lier ’s avonds om zeven uur naar bed omdat ze uitgeput was, kon nooit ergens logeren, niet met vriendinnen op vakantie. Omdat ze voor de havo ver moest fietsen, deed ze een stapje terug naar de mavo in de buurt.

De omslag

De omslag in haar leven kwam met een baan als longverpleegkundige bij het streekziekenhuis in Almelo. Toen ze in korte tijd twee keer verstek moest laten gaan vanwege een longontsteking, trok de longarts aan de bel. Bloedonderzoek toonde aan dat Anja’s lichaam geen gammaglobulinen aanmaakt. Deze zorgen voor weerstand tegen ziekte. Iemand zonder gammaglobulinen heeft dus een sterk verminderde afweer. Anja: “De longarts legde het zo uit: je hebt wel een leger, maar het leger heeft geen geweren.”

Kwetsbaar maar dankbaar

Sindsdien krijgt ze om de drie weken een infuus van afweerstoffen uit het bloed­plasma van bloed- en plasmadonors. Daar­door kan ze een redelijk normaal leven leiden. Ze moest haar baan opgeven (“dat vond ik echt verschrikkelijk”) en werkt een paar uur in de week in de dorpswinkel van haar familie. Ze blijft kwetsbaar, maar is de donors zeer dankbaar. “Elk infuus is samengesteld uit plasma van duizenden donors”, zegt ze. “Onge­looflijk.” Ook haar oudste dochter Sophie is bloeddonor. “Ze is er wel eens wat duizelig van, maar ze houdt vol. Omdat ze ziet dat mensen zoals ik er baat bij hebben.” Anja lacht. “Dapper hoor.”