Claires dochtertje Mira werd in haar gezicht gebeten door een hond. Ze moest een zware operatie ondergaan vanwege haar verwondingen. De machteloosheid die Claire daarover voelde, besloot ze om te zetten in iets positiefs: ze werd donor om andere mensen te helpen.
“Het is voor mijn ogen gebeurd”, herinnert Claire zich het ongeluk met haar dochter. “We waren in huiselijke kring bij elkaar, met een paar honden erbij. Mira was nog geen 2 jaar oud. Toen ze langs een van de honden liep, beet die haar uit het niets opeens in het gezicht. Direct sprong iedereen in actie. Ik greep de hond stevig vast om te voorkomen dat hij zijn kop heen en weer zou schudden; mijn man forceerde de kaken van de hond open en mijn moeder ontfermde zich over Mira, die heel hard huilde en schreeuwde. Dat geluid ging door merg en been, vreselijk. Haar gezicht bloedde ook hevig.”
“Je voelt je zo machteloos dat je niks kan doen om haar pijn te verzachten”
Operatie
De ambulance die kwam aangesneld bracht Mira eerst naar het regionale ziekenhuis. Claire: “Maar omdat ze onder meer een verwonding aan haar oog had met een gescheurd ooglid, besloten ze haar naar het UMC in Maastricht te brengen omdat daar een oogspecialist aanwezig was. Op de OK werd ze onder narcose gebracht en uitgebreid onderzocht, onder andere met een 3D-scan van haar hoofd.” Het toeval wilde dat er die zaterdagmiddag veel specialisten aanwezig waren in het ziekenhuis. “Verschillende artsen konden direct haar verwondingen beoordelen, van een plastisch chirurg en een kaakchirurg tot een traanbuisspecialist. Mira bleek onder meer een gebroken oogkas en gebroken kaak te hebben en een opengereten kin. Ze hebben haar geopereerd en daarna twee dagen in coma gehouden.”
Mooiste geluid
Voor Claire en haar man waren die twee dagen wachten verschrikkelijk. “Het vreet aan je. Je vraagt je steeds af: Hoe erg is de beschadiging? Wat houdt ze eraan over? Hoe krijgen we haar terug? Je voelt je zo machteloos dat je niks kan doen om haar pijn te verzachten. Toen ze uit coma werd gehaald en ‘mama’ zei, was dat het mooiste geluid ter wereld. Ik kan er nog emotioneel van worden als ik daaraan terugdenk.”
Legertje beschermengelen
Wonderbaarlijk genoeg is Mira heel goed hersteld van haar verwondingen. “Ze heeft geen schade aan haar oog overgehouden en haar traanbuisje is gereconstrueerd. Wel heeft ze nog een beschadigde gevoelszenuw aan de rechterkant van haar gezicht, maar die is aan het herstellen. En de littekens genezen heel goed. Ze heeft echt een legertje beschermengelen op haar schouder gehad dat ze zo weinig blijvende schade heeft. Ik ben ook ongelooflijk dankbaar voor de fantastische zorg in het ziekenhuis.”
"Het is belangrijk dat we een beetje voor elkaar zorgen"
Anderen helpen
Mira zelf was zo klein dat ze niks meer weet van de gebeurtenis. Maar Claire en haar man hebben therapie gehad om het trauma te verwerken. “Het was goed om te reflecteren op wat we meegemaakt hebben. Mira heeft een week op de kinder-ic gelegen; in die tijd hoorden we veel verdrietige verhalen om ons heen, van kinderen die ongeneeslijk ziek waren bijvoorbeeld. Ik kon me goed inleven in de machteloosheid van al die ouders. Tijdens de therapie realiseerde ik me dat ik iets wilde doen om andere mensen te helpen. Ik zag een reclame-uiting van Sanquin en bedacht dat bloed doneren iets was wat ik kon doen. Ik werk zelf in de ouderenzorg, ik weet hoe belangrijk het is dat we een beetje voor elkaar zorgen.”
Plasma doneren
Claire meldde zich aan en kon al snel bloed geven. “Dat gaat zó snel: de naald gaat erin en je bent alweer bijna klaar.” Ze heeft een veel voorkomende bloedgroep, daarom vroeg Sanquin haar na twee keer bloed doneren of ze misschien plasmadonor wilde worden. Er is namelijk een heel grote behoefte aan plasma, waarvan verschillende geneesmiddelen worden gemaakt. Claire: “Ik vond het prima om op plasma over te stappen. Dat is een mooie manier om chronisch zieke mensen te helpen. De donatie duurt iets langer, maar het is verder niet pijnlijk of vervelend. Je wordt ook goed verzorgd door de medewerkers op de bloedbank, iedereen is even vriendelijk. Als Mira wat ouder is, neem ik haar een keertje mee.” Lachend: “Dat vindt ze vast heel leuk, dan kan ze andere mensen de oren van het hoofd kletsen.”