Ook bloed- of plasmadonor worden? Meld je aan en red een leven!
“Ik hoorde de paniek van de artsen”
Bijgekomen uit de narcose belde ze haar ouders dat ze haar weer mochten ophalen. Gelukkig moesten die een stukje rijden, waardoor Ilona nog wat langer in het ziekenhuis was, want achteraf was dat haar redding. Terwijl ze zat te wachten werd Ilona steeds beroerder: duizelig, draaierig en doodmoe. En haar buik was zo raar opgezwollen. Het bleek dat ze inwendig was gaan bloeden, waarschijnlijk omdat er bij de ingreep iets was geraakt. Ze raakte in shock. Ilona: “Ik weet nog dat ik daar lag en niets meer kon bewegen. Mijn armen niet, niks. Wel hoorde ik mijn moeder tegen me praten: “Blijf bij ons, je hebt twee kleine kinderen,” zei ze alsmaar. Ik hoorde ook de paniek van de artsen; dat ik naar de Intensive Care moest en dat er bloed moest komen.”
“Zonder donorbloed was ik er niet meer geweest.”
Het volgende stukje is ze kwijt. Dat het kantje boord was, weet ze nu. En dat ze in totaal vijf liter donorbloed kreeg. “Het schijnt dat ik nog maar net genoeg bloed had om mijn organen aan de gang te houden.” Inmiddels, bijna acht jaar later, praat ze er vrij nuchter over. Al realiseert ze zich maar al te goed dat het ook anders had kunnen aflopen. “Ik ben hartstikke blij dat al dat bloed er was. Zonder donorbloed was ik er niet meer geweest. Ik heb mijn leven er aan te danken.”