Ook bloed- of plasmadonor worden? Meld je aan en red een leven!
211 keer heeft hij plasma gegeven, bij de 200ste keer mocht hij naar een rondleiding bij Sanquin in Amsterdam. “Hartstikke interessant om te zien waar de bloed- en plasmadonaties naartoe gaan en hoe ze bewerkt worden”, zegt Jaap. Het donorschap was voor hem altijd vanzelfsprekend. “Ik zag het als mijn plicht. Iedereen verwacht dat er bloed voor je beschikbaar is als je het nodig hebt. Dan moet je als je gezond bent ook zorgen dat het klaar ligt. Jammer genoeg heb ik zelf mogen ervaren hoe belangrijk dat is.”
Bloed in de pot
Het begon ermee dat Jaap op een maandagavond op zijn werk – hij werkt bij een boekendrukkerij – op de wc opeens een hoop bloed in de pot zag liggen. “Ik voelde niks, had nergens last van, dus ik bleef gewoon doorwerken.” Toen hij aan het eind van de avond op huis aan ging, merkte hij dat er bloed door zijn kleding heen liep. Toch maar even de huisartsenpost gebeld, die hem vroeg langs te komen voor onderzoek. Hij werd direct doorverwezen naar de eerstehulppost van het ziekenhuis, waar ze hem opnamen voor een darmonderzoek de volgende dag.
Niet goed
Jaap: “Ik kreeg een roesje dus merkte niks van dat onderzoek. Ik mocht daarna weer naar huis. Achteraf hoorde ik dat er twee poliepen in mijn darmen zaten die ze hadden verwijderd.” Donderdagnacht zat hij thuis op zijn wc en kreeg hij weer last van bloedingen. “Het was heel heftig. Ik dacht bij mezelf: dit is niet goed. Mijn vrouw sliep nog, ik wilde haar niet wakker maken, want ze moest ’s ochtends vroeg naar haar werk. Gelukkig was mijn schoonzoon in huis, die heeft me naar het ziekenhuis gereden. Daar zou ik weer een onderzoek krijgen.”
Slappe vaatdoek
Jaap lag nog niet op zaal, of de lakens kleurden al helemaal rood. “Het bleef er maar uit stromen. Ik ben met spoed door de scan gehaald en toen kwamen ze erachter dat de plekken waar ze de poliepen hadden verwijderd, waren gaan nabloeden.” De wondplekken werden afgeklemd met clipjes en Jaap kreeg een bloedtransfusie met twee zakken bloed voor al het bloed dat hij zelf verloren was. “Het moment van de transfusie herinner ik me niet goed meer. Maar ik was ook zo slap als een vaatdoek. Ik had een hoop bloed verloren en had ook niks gegeten en gedronken omdat ik nuchter moest zijn voor het onderzoek.”
Wedstrijdje Utreg
De poliepen waren gelukkig goedaardig, maar het duurde nog een tijd voor Jaap weer de oude was. “Ik heb al 42 jaar een seizoenskaart van FC Utrecht; een wedstrijdje ‘Utreg’ kijken was voor mij een prettige afleiding.” Jaap is nu, drie jaar later, helemaal hersteld. Hij vindt het wel jammer dat hij zelf geen donor meer mag zijn omdat hij een transfusie heeft gehad. “Ik deed het graag, het was altijd gezellig op de afname. Ik ging iedere vier weken, dus ik kende de medewerkers goed. Ik ben blij dat ik al die jaren vóór ik zelf bloed nodig had, mijn steentje heb kunnen bijdragen. En gelukkig zijn er veel donors die deze belangrijke gift blijven geven.”