Nog geen donor? Meld je direct aan!
Toen Kenny zwanger was van haar tweede dochter Faye, bleek haar placenta voor de ingang van de baarmoedermond te liggen. Hoe meer Faye groeide, des te meer druk ze uitoefende op de placenta, waardoor die steeds meer scheurtjes kreeg. Kenny lag daarom uit voorzorg in het ziekenhuis, toen ze met 32 weken zwangerschap opeens een golf aan bloed verloor. “Ik werd met spoed naar de operatiekamer gereden zodat Faye gehaald kon worden”, vertelt ze. “Ondertussen bleef het bloed maar uit me stromen. Mijn placenta was zo erg losgelaten, dat het niet meer stopte.”
Red Bull
Kenny werd steeds slapper en voelde hoe ze langzamerhand de wil verloor te vechten voor haar leven. “Ik kwam in een soort slaaptoestand terecht waarbij ik dacht: misschien moet ik dan maar gewoon loslaten. Tot ik opeens een enorm sterke ijzersmaak in mijn mond kreeg en klaarwakker werd, alsof ik 3 liter Red Bull had gedronken. Ik weet nog dat ik aan de anesthesist vroeg: ‘Wat hebben jullie me gegeven, joh?’ En die antwoordde: ‘Je hebt bloed gekregen.’ En niet zo’n beetje ook, hoorde ik later, want ik bleek in totaal 3,5 liter bloed te hebben verloren. Met die transfusie voelde ik letterlijk het leven in me terugkomen.”
Dubbel dankbaar
Eenmaal hersteld van haar bevalling, voelde Kenny zich enorm dankbaar naar alle bloeddonors toe. “Ik had er nooit eerder bij stilgestaan dat bloeddonorschap zó belangrijk is. Ik besloot mezelf ook aan te melden als donor; maar ja, dat mocht niet meer omdat ik inmiddels zelf bloed had ontvangen.”
Haar dankbaarheid werd nog eens verdubbeld toen bleek dat ze bij haar derde zwangerschap opnieuw bloed nodig had. “Ook nu weer lag de placenta voor de baarmoedermond. Maar deze keer was ik er beter op voorbereid. Ik wist van tevoren al dat ik waarschijnlijk weer een transfusie nodig zou hebben.”
Ze wist alleen niet dat ze zo véél nodig zou hebben. Want bij de bevalling van de kleine Noa-Lina verloor ze in totaal maar liefst 5 liter bloed. “Ze hebben me zowel rode bloedcellen als plasma gegeven, vanwege het grote bloedverlies. Ik heb daar niks van meegekregen omdat ik onder narcose was voor een keizersnee. Maar het schijnt nog veel heftiger gebloed te hebben dan de vorige keer. Ze hebben mijn baarmoeder uiteindelijk weg moeten halen om het bloeden te stoppen.”
Transfusie via naveltje
Bijzonder was dat óók haar pasgeboren dochtertje een bloedtransfusie heeft gekregen. Kenny: “Noa-Lina was al prematuur geboren, maar het ging slechter met haar dan verwacht. Ze bleek bloed te hebben verloren, alleen had ze nergens een wondje. De artsen vermoeden dat er tijdens de geboorte wat bloed van haar via de navelstreng naar mij is gegaan. Dat vind ik een heel bijzondere gedachte, alsof ze eigenlijk haar moeder probeerde te redden. Ze was net een dag oud toen de artsen haar via haar naveltje een transfusie gaven met donorbloed. Daardoor knapte ook zij zo wonderbaarlijk op.”
Lagere versnelling
Haar dochters zijn inmiddels kerngezonde meiden van 12, 10 en 3,5 jaar oud. Kenny is dolblij dat ze nog een moeder voor ze kan zijn. “Ik sta veel bewuster in het leven sinds ik dat leven bijna kwijt was. Ik weet nog dat ik wakker werd uit de narcose en dacht: dingen moeten anders, ik moet in een lagere versnelling gaan leven. Sindsdien geniet ik veel meer van de weg die ik aan het bewandelen ben en van kleine, alledaagse geluksmomenten. Zoals lekker met mijn meiden naar het strand gaan. ”
Engelen
Ze heeft veel nagedacht over wie de donors zouden kunnen zijn die haar leven gered hebben. Kenny: “Ik voel me heel verbonden met hen. Ze zijn voor mij een soort engelen die op mijn schouder hebben gestaan. Mijn stiefmoeder is jarenlang donor geweest en zij zei altijd: ‘Ach, dat doe je gewoon.’ Maar donorschap ís niet gewoon. Het is echt heel bijzonder dat je iemands leven redt. Ik hoop dat ik dat met mijn verhaal duidelijk heb kunnen maken.”