Ook bloed- of plasmadonor worden? Meld je aan en red een leven!
Achteraf was het natuurlijk heel raar, bedacht Leendert, dat hij zo vaak longontstekingen had. Als kind al, en als volwassene ook. “Soms wel drie keer per jaar”, zegt hij. “Steeds weer kreeg ik antibiotica. Steeds weer lag ik een tijd ziek in bed. Ik dacht zelf dat ik gewoon een ‘kneus’ was. En ik wisselde vaak van woonplaats, en dus van huisarts, waardoor het patroon voor hen ook niet goed duidelijk was.” Toen hij trouwde, bleef hij eindelijk langer op één plek wonen. “Dit is niet goed hoor”, zei de nieuwe huisarts na de zoveelste longontsteking. “Je moet onderzocht worden.”
Beademing
Hij bleek een aangeboren tekort aan antistoffen te hebben, eiwitten in je plasma die belangrijk zijn voor je afweer. Leendert miste met name de antistoffen IgG en IgM, die je longen en luchtwegen beschermen. Deze ontdekking kwam maar net op tijd, want zijn conditie werd steeds slechter. “Ik kreeg ook nog longvliesontsteking en longbloedingen. Regelmatig lag ik aan de beademing in het ziekenhuis. Ik herinner me een nacht dat ik – diep weggezakt door hoge koorts – een arts tegen mijn vrouw hoorde zeggen: “We weten niet of hij de ochtend haalt.” Een andere arts raadde me bij de bespreking van mijn longfoto’s aan om mijn levensverzekeringpapieren maar vast in te vullen.”
Schade
De omkeer kwam toen een arts Immunoglobuline voorschreef, een geneesmiddel dat bestaat uit antistoffen uit donorplasma. Leendert: “Dat is echt een wondermiddel voor mij gebleken! Toen ik dat eenmaal op vaste basis kreeg toegediend, knapte ik enorm op. Ik kreeg nog wel een paar lichte luchtweginfecties, maar die waren goed te bestrijden.” Sinds een jaar of tien ligt hij elke drie weken thuis gedurende 6,5 uur aan een infuus om de antistoffen te ontvangen. “Een paar dagen van tevoren merk ik al dat ik het nodig heb. Ik krijg opeens weer snottebellen of een rasp in mijn keel. Na het infuus is dat weer verdwenen.”
Helemaal de oude wordt Leendert nooit meer. “Ik heb te veel schade aan mijn longen opgelopen door de vele ontstekingen. Daardoor kan ik minder zuurstof inademen en word ik snel moe. Heen en weer lopen naar het winkelcentrum haal ik net. Daardoor ben ik helaas ook afgekeurd voor werk.”
Levensinvulling
Toch zit hij niet bij de pakken neer. Toen hij eenmaal Immunoglobuline kreeg, is Leendert dichtbundels gaan schrijven. Onder meer liefdesgedichten voor zijn vrouw, met de titel Met jou wil ik oud worden. Hij heeft de website kronkelroutes.nl opgezet, met informatie en routes voor mensen die – zoals hijzelf – een brommobiel moeten rijden. Daar komt binnenkort een boek bij én hij werkt aan een bordspel met brommobieltjes in plaats van pionnen.
Leendert: “Zo probeer ik een invulling aan mijn leven te geven waar anderen ook nog wat aan hebben. Want ik heb veel gekregen waar ik dankbaar voor ben. Bovenal de antistoffen die ik kan krijgen door donors die hun plasma afstaan voor patiënten zoals ik. Mijn gezondheid is dankzij hen stabiel. Laatst zei mijn arts tegen me: ‘Je hoeft je geen zorgen meer te maken.’ Het was voor het eerst dat ik dat van een arts hoorde. Dat voelde ontzettend fijn.”