Ook bloeddonor worden? Meld je aan en red een leven!
Linda: “De eerste bevalling deed ik thuis en alles ging okay. Maar na drie weken kreeg ik heel heftig bloedverlies en lag ik ’s avonds op de operatiekamer (OK). De volgende dag kreeg ik te horen dat ik veel bloed had verloren en dat ze me bloed wilden geven. Eerlijk gezegd was ik daar een beetje huiverig voor. Ik vond het gewoon niet zo’n prettig idee. Maar veel tijd voor discussie was er niet, want het bloeden begon weer opnieuw. Ik moest nog een keer geopereerd worden en had geen keus meer: ik moest aan het infuus. Achteraf ben je natuurlijk ontzettend blij en dankbaar dat zoiets bestaat, want zonder donorbloed was ik er waarschijnlijk niet meer geweest. Ik had maar liefst 3,5 liter bloed verloren en mijn bloeddruk was zo laag, dat ze hem niet eens meer konden meten.”
Linda zou haar tweede bevalling in eerste instantie gewoon weer thuis doen, maar koos op het laatst toch voor het ziekenhuis. Een keuze waar ze haar leven aan heeft te danken. Linda: “Na de geboorte van de placenta gutste er ineens allemaal bloed uit en werd er direct op een noodknop gedrukt. Gelijk stonden er tien man rond mijn bed en moest ik naar de OK, waar ik direct een bloedtransfusie kreeg. Een hele heftige ervaring, want als ik thuis was bevallen, had ik het ziekenhuis niet levend gehaald.”
Tot op de dag van vandaag is Linda haar anonieme bloeddonors dankbaar. Ze zou graag zelf bloed willen geven om op haar beurt ook iemand het leven te redden, maar omdat ze bloed heeft ontvangen, zit dat er niet meer in. Linda: ”Erg jammer inderdaad. Juist bij mensen zoals ik leeft het besef van de noodzaak van bloed geven. Hiervoor stond ik er nooit bij stil. Maar misschien dat mijn verhaal iemand inspireert om zich als donor aan te melden. Dat hoop ik dan maar; heb ik toch nog iets terug kunnen doen.”