Martijn Schoutsen (35) is donors ontzettend dankbaar nadat hij overvallen werd door het Guillain-Barré syndroom. Van de ene op de andere dag raakte hij bijna helemaal verlamd. Een plasmageneesmiddel dat bestaat uit antistoffen van donors was zijn redding.
Zijn verhaal is recent, de schrik zit er nog goed in bij Martijn. Net als zijn grote bewondering voor donors, die hem gered hebben. “Ik was een avondje stappen, vlak voor kerst. Toen kreeg ik opeens een vreemd gevoel in mijn benen. Ze voelden heel hard aan en ik had een soort rare ‘klapvoet’. Vermoeidheid, was mijn eerste gedachte. Ik werk behoorlijk hard in mijn eigen hoveniersbedrijf.”
Snel achteruit
De volgende ochtend kon Martijn al niet meer op zijn benen staan en zijn handen en voeten niet bewegen. “In lichte paniek belde ik 112; zij dachten ook dat ik overwerkt was, want ik kwam nogal gejaagd over. Ze verwezen me naar de huisarts. Die dacht op zijn beurt direct aan het Guillain-Barré syndroom en stuurde me linea recta door naar het ziekenhuis. Maar de specialist daar was er weer van overtuigd dat het MS was, omdat ik typische uitvalverschijnselen had.”
Intussen ging Martijn steeds harder achteruit. “Letterlijk elk half uur kon ik minder. Ik kon me niet zelf aankleden, ik moest door twee mensen naar de wc gebracht worden. Het was heel naar, ik begreep er niets van. Ik ben 35 jaar, heb altijd een goede conditie gehad, ik leef gezond en drink één keer per week een borreltje. En nu kon ik niet eens een papiertje doormidden scheuren.”
Naar en pijnlijk
Er werd hersenvocht uit zijn ruggenmerg gehaald voor onderzoek. Daaruit bleek dat het toch geen MS was. Martijn: “De specialist kwam het ’s avonds laat op 24 december, kerstavond, aan mijn bed vertellen. Dat was in ieder geval een opluchting, want MS is onomkeerbaar.” Omdat snel handelen nodig was – Martijn had inmiddels al gezichtsuitval en merkte dat ademhalen moeilijker ging – besloten de artsen verder onderzoek niet af te wachten en de ziekte als Guillain-Barré syndroom (GBS) te behandelen. GBS is een ontstekingsziekte van het zenuwstelsel die plotseling ontstaat. Het zorgt voor verlammingsverschijnselen en gevoelsstoornissen die snel erger worden. De ontstekingen worden veroorzaakt doordat het afweersysteem het eigen lichaam gaat aanvallen, dit wordt ook wel een auto-immuunziekte genoemd. Bij GBS komt deze reactie meestal op gang nadat het afweersysteem eerst is getriggerd door een luchtweg- of darminfectie. Je kunt binnen een paar dagen volledig verlamd raken. Martijn: “Het is echt een heel nare ziekte. Verschrikkelijk pijnlijk ook; het voelde alsof mijn nagels eruit getrokken werden, ondanks de pijnstilling die ik kreeg.”
Emotioneel moment
Ernstige GBS wordt behandeld met immunoglobulinen, antistoffen uit donorplasma die de ontstekingen in de zenuwen remmen. Ook Martijn kreeg direct een infuus met dit geneesmiddel uit plasma. “Vijf dagen achter elkaar kreeg ik iedere dag een infuus. Op de tweede dag kon ik opeens één been weer een beetje bewegen. Dat was zó’n emotioneel moment voor mij. Ik durfde weer te denken: het komt goed, ik ga mijn leven terugkrijgen. Die eerste dagen waren doodeng geweest. Op Eerste Kerstdag had ik nog tegen mezelf gezegd: oké, als dit het einde is, dan heb ik 35 mooie jaren gehad. Het is wat het is. Ik probeerde te accepteren dat mij dit was overkomen.”
Mazzel
Maar op dag 5 van de infusen kon Martijn zelf rechtop zitten in bed en mocht hij het ziekenhuis verlaten. In een revalidatiecentrum werkte hij verder aan zijn herstel. “Ik heb de mazzel dat ik fysiek heel sterk ben en een positieve mindset heb. Dat heeft mij geholpen snel te revalideren: na 18 dagen kon ik naar huis. Ik ben nu bijna helemaal hersteld, alleen in mijn linkervoet heb ik nog een beetje een dof gevoel. Maar elke dag gaat het beter. Binnenkort kan ik weer aan de slag in mijn eigen bedrijf.”
Legends
Martijn is alle donors heel dankbaar voor hun gift. “Eerlijk gezegd wist ik helemaal niet dat je plasma kunt doneren. Ik heb me ooit een keer aangemeld als bloeddonor maar heb nooit doorgezet. Toen ik onlangs foto’s zag van een bloedbank met al die mensen op afnamestoelen, sprongen de tranen me in de ogen, eerlijk waar. Want zonder hen was ik verlamd geweest of dood, terwijl ik nu kan doorgaan met mijn leven. Donors zijn gewoon legends, helden zonder cape!"