Mirthe (31) is al sinds haar 18de trouwe bloeddonor. Sinds ze tegelijkertijd met haar zusje Romy (29) in het ziekenhuis lag om te bevallen, heeft haar donorschap een nieuwe lading gekregen. “Het ene moment zwaaide ik met mijn baby op de arm m’n zusje vrolijk gedag; het andere moment vocht Romy voor haar leven en werd ze gered door een transfusie met vele liters bloed.”
Mirthe: “Op 22 december werd mijn dochter Ise geboren, negen dagen over tijd. Romy, zwanger van een tweeling, en ik lagen allebei in het ziekenhuis. Mijn bevalling ging soepel, dezelfde dag nog mocht ik naar huis. Ik ging nog even langs de kamer van Romy, om Ise te laten zien. Bij Romy liep het niet zo vlotjes, dus we vermoedden al dat haar kinderen niet meer dezelfde dag zouden worden geboren. Onze oudste zus kwam foto’s maken van ons allebei, daarna wenste ik haar succes met de laatste loodjes en vertrok ik met Ise.”
Verhaal gaat verder onder de foto.
Zwangerschapsvergiftiging
Het was Mirthes derde bevalling, voor Romy was het de eerste keer. Ze was opgenomen in het ziekenhuis vanwege een zwangerschapsvergiftiging. Romy: “Ik hield daardoor veel vocht. Mijn weeën begonnen op de 22ste, maar het vorderde niet genoeg. Na vele uren besloot de gynaecoloog tot een keizersnee. Op 23 december om half 3 ’s nachts werd eerst Noé geboren en twee minuten later haar zusje Loua. Dat ging helemaal goed. Ze waren alleen heel licht, minder dan twee kilo, dus moesten ze in een couveuse. Daarna ging het met mij mis.”
Vijf liter
Romy’s placenta wilde niet loslaten en moest operatief verwijderd worden, waardoor ze veel bloed verloor. Vervolgens kromp haar baarmoeder niet goed terug, wat tot meer bloedverlies leidde. Romy: “Ik heb in totaal vijf liter bloed verloren. Ik ben op een gegeven moment onder narcose gebracht voor een operatie aan mijn baarmoeder en het laatste wat ik hoorde was: ‘Ze zijn bloed voor je aan het halen.’
Verdrietig
Een dag later werd Romy wakker aan de beademing op de IC, behoorlijk in verwarring. “Mijn familie bleek een vreselijke nacht te hebben doorgemaakt, nadat ze hoorden dat ik met spoed geopereerd moest worden. Ik heb ook nog een epileptische aanval gehad en daarom was ik ter bescherming in coma gebracht. Het was niet zeker of ik daar onbeschadigd uit zou komen. Mijn man zag al voor zich dat hij alleen voor de tweeling zou moeten zorgen. En mijn zus kon niet genieten van de geboorte van haar kind. Iedereen was alleen maar heel bang en verdrietig.”
Bloedvoorziening
Maar Romy was er met behulp van veel bloedtransfusies weer bovenop gekomen. Romy: “Na een dag ging ik al van de IC af en na een week mocht ik naar huis. De gynaecoloog zei tegen me: ‘Het is maar goed dat je in Nederland woont, met de bloedvoorziening van Sanquin. Want in veel andere landen had je dit niet overleefd.’ Dat kwam wel bij me binnen.”
Donorschap
Romy en Mirthe hebben het nog regelmatig over die heftige dagen na hun bevallingen. “Ik denk regelmatig: dit had mij ook kunnen overkomen”, zegt Mirthe. “Ik ben op mijn 18de bloeddonor geworden, toen ik begon met mijn opleiding verpleegkunde. Ik wist dat het belangrijk was; maar nu ik van dichtbij heb meegemaakt hoe hard Romy donorbloed nodig had, heeft het donorschap voor mij een nieuwe lading gekregen.” Ze is nu gemotiveerder dan ooit om bloed te doneren. “Binnenkort mag ik weer voor het eerst sinds mijn bevalling. Zo lang het kan, blijf ik het doen. Het is écht levensreddend, die boodschap is goed binnengekomen.”