Ook donor worden? Meld je aan en red een leven!
Bij Nimisha is de ziekte ontdekt toen ze anderhalf jaar oud was. Toen ze vier was, kreeg ze haar eerste bloedtransfusie. Nimisha: “De ziekte die ik heb, is onbekend in Nederland en dertig jaar geleden al helemaal. Er zijn maar 150 mensen in dit land die de ziekte hebben. Ze moesten echt uitvogelen wat ik had. Uiteindelijk waren het artsen uit het buitenland die constateerden dat het thalassemie was. Door de ziekte ben ik heel moe en heb ik pijnlijke gewrichten, vooral als ik vlak voor mijn transfusie zit. Op het moment dat ik een bloedtransfusie krijg, ben ik altijd zo moe dat ik direct in slaap val. Ondertussen krijg ik twee zakjes bloed. Dat duurt ongeveer twee uur. Dan word ik wakker en voel ik me weer springlevend! Het werkt direct en je voelt het ook gelijk. Ik zit weer vol energie en de pijn trekt langzaam weg.”
“Er waren periodes dat ik de dag niet meer door kwam”
Wie leeft met een chronische ziekte moet accepteren dat het een leven lang bij je blijft. “Klopt”, beaamt Namisha. “Dat heeft bij mij lang geduurd. Ik ben nu twee jaar thuis en daarvoor heb ik altijd gewerkt. Ik wilde mijn opleiding afmaken, gaan werken en ik zag wel hoe ver ik kwam. Twee jaar geleden kwam ik mezelf goed tegen en ben ik heel ziek geworden. Ik ben toen goed na gaan denken, want ik heb een zoontje en een partner en ik moest echt voor mezelf gaan zorgen zodat ik er voor hen kan zijn. Ik ben mijn leven nu weer langzaam aan het opbouwen, maar heb echt een periode gehad dat ik de dag niet door kwam. Ik was veel te moe om mee te draaien in de maatschappij. Nu heb ik mijn ziekte geaccepteerd en leer ik ermee om te gaan. Als mijn zoontje ’s ochtends naar school gaat, pak ik mijn rust. Dan ben ik ’s middags niet meer zo moe en kan ik er voor hem zijn. Zo kan ik mijn energie doseren. Ik zorg dat het hier thuis op orde is en dat ik fijn mee kan draaien en leuke dingen kan doen. Er komt wel weer een tijd dat ik mijn werk op kan pakken en daar leef ik eerlijk gezegd wel een beetje naar toe.”
“Geweldig dat mensen bloed geven, helemaal in deze tijd”
Nimisha krijgt haar hele leven al bloed en is alle donors levenslang dankbaar. “Ik heb weleens in het ziekenhuis gevraagd van wie ik dat bloed krijg, maar dat konden ze niet zeggen. Ik ben ze zo dankbaar dat ze dit doen. Dat ze belangeloos mensen helpen die het echt nodig hebben en niet zonder kunnen. Het is niet niks wat ze doen. Ik ken mensen die donor zijn en spreek ook naar ze uit dat het zo fantastisch is dat ze bloed afstaan. Niet alleen voor mij, maar ook voor kankerpatiënten en vele anderen. Echt geweldig dat ze bloed geven, zeker in deze tijd met afstand houden.”