Toen de 15-jarige Sil voor een schoolopdracht een stageplek moest zoeken, hoefde hij niet lang na te denken: het werd de bloedbank. Want hij is bloeddonors nog altijd heel dankbaar dat ze hem hebben geholpen te genezen van leukemie.
Ook bloed- of plasmadonor worden? Meld je aan en red een leven!
Op zijn tiende werd Sil overvallen door de ziekte acute lymfatische leukemie, een ziekte waarbij kwaadaardige leukemiecellen in rap tempo de plaats innemen van normale bloedcellen. “Dat was een enorme schok”, blikt zijn vader Huib terug. “Sil ging in korte tijd razendsnel achteruit. Hij was al een tijdje heel moe en had veel bloedneuzen. Toen hij steeds bleker ging zien, brachten we hem naar het ziekenhuis voor bloedonderzoek. Op het moment dat we daar binnenkwamen kon hij al nauwelijks meer lopen. Zijn bloed bleek voor 90% kwaadaardige leukemiecellen te bevatten. Ze gaven hem direct een bloedtransfusie om ‘m op de been te houden.”
Erop of eronder
De eerste week in het ziekenhuis was als een achtbaan: er werd meteen een zwaar behandeltraject ingezet met chemotherapie en medicatie. Vader Huib: “Het was erop of eronder voor Sil die week. Hij kreeg veel bloedtransfusies om hem in leven te houden. Gelukkig sloeg de behandeling tegen de leukemie aan: het merendeel van de cellen was verdwenen na die week.” Daarna volgde nog een behandeltraject van twee jaar om het restant van de kwaadaardige cellen weg te krijgen. Maar het belang van de bloedtransfusies om Sil die eerste week door te krijgen, hebben hij en zijn familie goed onthouden.
Verhaal gaat verder onder de foto
Voor elke behandeling die Sil in het ziekenhuis moest ondergaan, kreeg hij een kraal. Dat leverde een kralenketting van ruim 5 meter op, een soort dagboek van wat hij heeft meegemaakt.
Stage bij de bloedbank
Sil: “Toen ik dit voorjaar voor school een dag stage moest lopen bij een maatschappelijke organisatie, dacht ik direct aan de bloedbank in Goes. Want zonder bloeddonors was ik er niet meer geweest. Zelf bloeddonor worden kan ik helaas niet meer, aangezien ik bloed heb ontvangen. Het was echt fijn om op deze manier toch iets terug te kunnen doen voor de mensen die mij zo geholpen hebben. Ik heb op de bloedbank drinken en snacks rondgebracht aan de donors en ze mijn verhaal verteld. Zij vonden het leuk om persoonlijk van iemand te horen hoe hun bloed levens redt.”
Donor geworden
Sils opa is ook lang bloeddonor geweest, hij spoorde zijn zoon (vader Huib) regelmatig aan om net als hij donor te worden. Huib: “Ik moet bekennen dat ik er altijd te veel tegenop zag. Zelfs toen ik in militaire dienst een vrije dag kon krijgen als ik bloed ging doneren, kon ik me er niet toe zetten. Maar toen Sil zo ziek werd en ik zag hóe nodig het bloed was … Ja, toen heb ik me meteen aangemeld als donor. Ik ben plasmadonor geworden omdat ik begreep dat ze dat het hardste nodig hebben. En nu is het de gewoonste zaak van de wereld voor me geworden om even te gaan doneren.”
Roadtrip
Naast de stage op de bloedbank wilde Sil ook het Prinses Maxima Ziekenhuis bedanken, waar ze hem twee jaar lang zo goed behandeld hebben. Samen met zijn vader, zijn broer en twee vrienden heeft hij in 2022 een roadtrip gemaakt naar de Noordkaap in Noorwegen, om geld in te zamelen voor het ziekenhuis. “Met die reis hebben we 22.000 euro ingezameld”, vertelt Sil trots. “Daarmee kan het ziekenhuis haar kennis verbeteren om kinderen nóg beter te behandelen.”