Skiërs op verbandrollen. Dames die zonnen op een koffielepel. Een crime scene met een Sanquin sleutelhanger: Mieke gebruikt minifiguurtjes uit de modelbouw om ze in hun eigen wereld tot leven te laten komen.
Modelbouw
“Zo’n 5 jaar geleden gebruikte ik tijdschriften. Ik vond bijvoorbeeld een afbeelding van een taart en legde er een mannetje op. Daar maakte ik een foto van zodat het net leek of hij op de taart klom. Het was een beetje een winterproject. Zo is het begonnen.
Later ontdekte ik de miniaturen van de modelbouw, daar heb je zoveel keus in poppetjes! Ik ging met echte spullen werken waar ik de karakters in en op kon zetten. Ik heb verder geen aparte camera of studio. De foto’s maak ik gewoon met mijn telefoon. Wel een goede hoor, met drie lenzen.”
Restmateriaal
“Toen ik er voor het eerst wat van liet zien aan collega’s kwam al snel het idee om ook eens iets te maken met de bloedbank. Ik mocht wat spullen mee naar huis nemen, restmateriaal dat we niet kunnen gebruiken. Zo heb ik bijvoorbeeld een foto gemaakt van restjes verband. Die rolletjes had ik opgestapeld. Daar had ik weer kleine skiënde figuren op gezet. En dat kreeg de titel Ski op verband.”
Mevrouw De Bruin en de roze koek
“De titel is vaak wel belangrijk, die geeft het een extra gekke lading. Bij ons op de bloedbank, als een collega koffie kan halen vinden we het niet netjes om dat door de zaal om te roepen. Dan zeggen we: ‘Mevrouw De Bruin heeft je nodig.’ Dat is onze code voor koffietijd. Ik heb een werk met een koffiekopje met daarop een lepeltje. Op het lepeltje ligt een zonnebadende vrouw. De titel is Mevrouw De Bruin. Een knipoog naar de collega’s.”
“Natuurlijk heb ik er ook een met een roze koek: Werkoverleg. Het is een gebroken roze koek. Eén hardwerkende bouwvakker met een kruiwagen staat de boel op te ruimen, terwijl op de koek allemaal mannen staan te overleggen. Midden in de roze koek, met de groene trui en het rode haar sta ik zelf.”
Eigen poppetje
“Ik heb dus mijn eigen poppetje. Dat komt zo: Bij Madurodam kun je jezelf op schaal laten maken. Daar heb ik mezelf en mijn man in 3D op schaal laten printen. In de meeste foto’s komen we nu zelf voor. Soms als toeschouwer, soms in de interactie die je in de foto ziet. Dat maakt het persoonlijk en uniek.”
Niet alleen de collega’s, ook de donors in Den Haag reageren enthousiast. “Als mensen ernaar kijken wijzen mijn collega’s naar mij. ‘Het zijn haar foto’s’, zeggen ze dan. Ik krijg daardoor heel leuke reacties. Ik heb nu twee foto’s verkocht. Ik doe het er niet voor want het is vooral een hobby, maar als ik iets verkoop vind ik dat toch heel bijzonder!”
In de bloedbank in Den Haag hangen nu 19 werken. De meeste op A4-formaat. Dat heeft vooral een praktische reden. “De poppetjes zijn nog geen 2 cm groot en meestal niet zo heel gedetailleerd. De gezichtjes zijn daardoor als je ze heel erg uitvergroot niet mooi. Het voordeel is nu wel dat je er dicht bij moet staan om het goed te zien. Je kunt er een beetje inkruipen en dan zelf bedenken wat het is en wat het betekent. Voor mij is dat kunst.”
Mieke’s werk is te koop. Neem contact met haar op via de bloedbank Den Haag voor informatie.
