Anneroos nam zich al heel lang voor om bloeddonor te worden. Toen goede vriendin Wies na haar bevalling met bloedtransfusies was gered, hakte ze de knoop door. “Het is een veel kleinere moeite dan ik dacht.”
Ook bloed- of plasmadonor worden? Meld je aan!
Wies’ bevalling verliep precies zoals ze het graag wilde: ze was thuis, ze baarde haar dochter Sophie in een speciaal daarvoor neergezet bevallingsbad, alles ging voorspoedig en Sophie was een stralende, gezonde baby. Maar toen ze het bad uit stapte, verloor ze veel bloed. Wies: “Ik kreeg oxytocine-spuiten in mijn benen om het bloeden te stoppen, maar die hielpen niet. Ik bleek fluxus postpartum te hebben: een ernstige en plotselinge bloeding die bij mij waarschijnlijk veroorzaakt werd door bloedstolsels in mijn baarmoeder. Daardoor kon de baarmoeder zich niet goed sluiten.”
Traumahelikopter
In korte tijd verloor Wies 2,5 liter bloed. Ze had dus dringend een bloedtransfusie nodig. “Ik had zelf niet door hoe ernstig het was. Ik voelde me alleen heel akelig. Ik had geen gevoel meer in mijn handen en benen en was enorm aan het zweten. Mijn partner Sander was heel bang, die dacht dat ik het niet ging halen.” Sander en Wies wonen in een klein dorpje boven Rotterdam, een traumahelikopter van het Erasmus MC kwam zo snel mogelijk donorbloed brengen. Wies: “De helikopter is in een weiland vlak bij ons huis geland. Het ambulancepersoneel heeft mij in de slaapkamer een bloedtransfusie gegeven. Daarna kwam de brandweer om me via een ladder door het raam uit huis te halen – want ik mocht niet verticaal de trap af. In de ambulance verloor ik nog eens 2 liter bloed. Daardoor had ik in het ziekenhuis een tweede bloedtransfusie nodig. Ik werd onder narcose geopereerd aan mijn baarmoeder om het bloeden te stoppen.”
Vrienden-app
Vriendin Anneroos zat ondertussen in spanning te wachten op nieuws van Wies. “Ze had me via whatsapp Whatsapp op de hoogte gehouden van de bevalling,” vertelt Anneroos, “maar op een gegeven moment werd het stil. Op de ‘Zoek Vrienden’-app zag ik dat ze in het ziekenhuis was, wat me verbaasde. Ze had gezegd dat ze thuis wilde bevallen. Om één uur ’s nachts las ik het hele verhaal op de app en ben ik me rot geschrokken. Ik was zo blij om de volgende dag haar stem te kunnen horen.”
Bloed van een topsporter
Wies: “Binnen een etmaal was ik weer thuis en ik voelde me echt prima. De kraamvisite was heel verbaasd, mensen zeiden: ‘Hè, hoe kun je er zo goed uitzien na wat er gebeurd is?’ Ik grapte steeds dat ik bloed van een topsporter had gekregen.” Zelf is Wies ook bloeddonor. “Ik kende de mogelijkheid al omdat mijn moeder donor is. Ik heb me ooit ingeschreven omdat ik dacht: ach waarom niet? Ik ben gezond en heb geen angst voor naalden. Ik help er andere mensen mee en bovendien vind ik het fijn om een gezondheidscheck te krijgen. Nu ik bloed ontvangen heb, voelt het extra goed dat ik zelf al bloed heb gegeven. Even was ik bang dat ik door die transfusies het donorschap niet meer zou mogen oppakken nadat ik hersteld ben van de zwangerschap en bevalling. Maar ik begrijp dat Sanquin die regel net heeft veranderd. Daar ben ik echt heel blij om!”
“Nu ik bloed ontvangen heb, voelt het extra goed dat ik zelf al bloed heb gegeven”
Domme smoesjes
Voor Anneroos was het verhaal van Wies het laatste zetje om zich ook aan te melden als donor. Anneroos: “Als kind ging ik vaak met mijn moeder mee naar Sanquin wanneer ze ging doneren. Dat vond ik altijd leuke uitjes. Maar eenmaal volwassen verzon ik steeds domme smoesjes om zelf niet te gaan. ‘Het past niet in mijn agenda’, ‘Het komt niet uit nu’, ‘Ik ben aan het trainen voor een marathon’, enzovoort. En dat terwijl ik een paar keer per week langs de afnamelocatie van Sanquin loop als ik ga sporten. Dat Wies met donorbloed is gered, gaf voor mij de doorslag.”
Aan de appelstroop
Anneroos heeft net haar eerste bezoek aan Sanquin achter de rug. “Helaas bleek mijn ijzerwaarde te laag om te mogen doneren. Daar baalde ik enorm van. Maar ik snap nu wel waar mijn moeheid van de laatste tijd vandaan komt; ik dacht dat het aan mijn drukke baan lag.” Ze zit nu aan de appelstroop en Roosvicee Ferro om het ijzergehalte in haar bloed op te krikken. “Dat waren tips van de medewerkers op de afnamelocatie. Iedereen daar was ontzettend aardig. Ze namen ook de tijd om alles goed aan me uit te leggen, bijvoorbeeld waarom je vragen krijgt over je vakantiebestemming. Het eerste bezoek viel me ontzettend mee, het is een veel kleinere moeite dan ik van tevoren dacht. En ook al hebben ze maar vier buisjes bloed bij me afgenomen, ik vond wel dat ik een roze koek had verdiend, hahaha.”
“Ik vond wel dat ik een roze koek had verdiend”
Oprecht goed bezig
“Jaaaa, die roze koeken!”, reageert Wies. “Daar verheugt mijn moeder zich ook altijd op. Dan zegt ze: ‘Ik heb die koek verdiend hoor!’ Je voelt je oprecht goed bezig als je daar ligt te doneren. Sander heeft zich zo snel mogelijk na de bevalling aangemeld, hij heeft binnenkort zijn eerste intake. Een goede vriend die al donor is, plande direct een donatie-afspraak in na mijn verhaal. Mijn buurvrouw zegt dat ze ook donor gaat worden. En hopelijk mag Anneroos straks ook, als haar ijzer weer op orde is.” Anneroos: “Wie weet gaan we een keer samen doneren. Kunnen we samen lekker aan de roze koeken.”