Angeliques zoontje Jayden kreeg op zijn 8ste opeens aplastische anemie: een zeldzame aandoening waarbij het lichaam zelf niet of nauwelijks bloedcellen aanmaakt. Dat betekende voor Jayden héél veel bloedtransfusies, totdat hij dankzij een stamceltransplantatie zelf weer bloed kon aanmaken.
“Waarom Jayden dit heeft gekregen weten we niet”, vertelt zijn moeder Angelique. “Het is geen erfelijke ziekte. Hij heeft gewoon pech gehad. Twee jaar geleden hadden Jayden en ik allebei corona, maar hij knapte maar niet op. Hij bleef moe en had nergens zin in. Hij had ook opvallend veel blauwe plekken en telkens een lichte bloedneus. De huisarts raadde in overleg met een kinderarts bloedonderzoek aan. Toen de uitslag daarvan binnenkwam, moesten we direct met hem naar het ziekenhuis. Jayden bleek een extreem lage Hb-waarde van 3,1 te hebben en had nauwelijks nog bloedplaatjes. Die zijn nodig om je bloed te laten stollen bij beschadiging van je vaten, dus dat verklaarde die blauwe plekken en bloedneuzen.”
Verhaal gaat verder onder de foto
Stamceltransplantatie
Uit een beenmergpunctie bleek dat Jaydens lichaam voor nog maar 10% nieuwe bloedcellen aanmaakte. Angelique: “De enige manier voor hem om te genezen was volgens de artsen met een stamceltransplantatie. Dan zou hij stamcellen van een donor krijgen die voldoende en gezonde bloedcellen kunnen aanmaken. Maar daarvoor moest wel eerst een geschikte match gevonden worden.”
Superheldenbloed
De zoektocht naar een donor duurde een aantal maanden. Om die periode te overbruggen, kreeg Jayden heel veel transfusies. Angelique: “Elke twee weken rode bloedcellen en twee à drie keer per week bloedplaatjes, om in leven te blijven. Op de dagen dat hij zich slecht voelde, zei Jayden zelf al: ‘Mam, kunnen we naar het ziekenhuis? Ik denk dat ik weer bloed nodig heb.’ Het effect was ook direct merkbaar bij hem: van een zielig, futloos jongetjes veranderde hij binnen een half uur in een energiek kind met blosjes op de wangen. Heel bijzonder, dat een zakje bloed zó veel verandering teweegbrengt in je lichaam. ‘Je krijgt superheldenbloed’, zeiden wij steeds tegen Jayden.”
Niet vanzelfsprekend
Angelique wist al wel dat donors belangrijk zijn. “Mijn moeder en opa waren ook bloeddonor. Maar als je er met je neus bovenop staat, zie je pas echt hóe belangrijk. En realiseer je je pas goed dat gezond zijn helemaal niet vanzelfsprekend is. Ik kan helaas zelf geen donor zijn, maar ik heb veel mensen in onze omgeving aangespoord zich aan te melden. Want je redt er echt levens mee.”
Opnieuw transfusies
Voor Jayden werd gelukkig een stamceldonor gevonden die matchte met hem. Op 8 juni 2022 kreeg hij zijn transplantatie. “In oktober van dat jaar had hij nog even een terugslag”, vertelt Angelique. “Hij maakte opeens antistoffen aan die zijn rode bloedcellen stukmaakten. Toen heeft hij opnieuw bloedtransfusies gekregen – maar liefst tien zakken. Daarna had hij er geen last meer van. Het gaat nu echt heel goed met hem. Beetje bij beetje kan hij zijn leven weer opbouwen.”
Helpende handjes
Al met al was het een heel pittig traject voor Jayden, maar volgens zijn moeder hield hij zich bewonderenswaardig goed. “Hij ging steeds mee met de flow, liet alles gebeuren. In het ziekenhuis noemden ze hem ‘de paashaas’, omdat hij voor iedereen die hem kwam verzorgen een paaseitje had. Hij schilderde ook graag in het ziekenhuis. We hebben iedereen die hem heeft verzorgd gevraagd om een handafdruk op een schilderij achter te laten. Dat schilderij hangt nu bij ons thuis. ‘Dat waren mijn helpende handjes, mam’, zegt hij daarover. Net zoals de stamceldonor en de bloeddonors hem zo ongelooflijk geholpen hebben.”