Corine (51) is genezen van acute myeloïde leukemie en vindt bloeddonors fantastisch. Want mede dankzij hen kan ze hard zingen tijdens het autorijden, in de regen staan en van haar gezin genieten.
Ook bloed- of plasmadonor worden? Meld je aan en red een leven!
“Weet je wat het meest fantastische gevoel ooit is?’, vraagt Corine, waarna ze direct het antwoord geeft: “De wind door je haren voelen! Ik was zó gelukkig toen ik dat weer kon voelen, nadat ik een tijd kaal was geweest door de chemokuren. Of in de regen staan! Ook zo’n fijne ervaring. Als je in het ziekenhuis in isolatie ligt, krijg je het weer buiten helemaal niet mee. Toen ik het ziekenhuis mocht verlaten en mijn man me kwam ophalen, regende het hard. Hij rende snel naar de auto maar ik bleef bewust even in de regen staan omdat het een heerlijke sensatie was.”
Verbaasd en vastberaden
Het zal wel een griepje zijn, dacht Corine zes jaar geleden toen ze beroerd werd en niet meer op haar benen kon staan. Maar de klachten hielden wel erg lang aan voor een griepje. Bloedonderzoek wees uit dat ze acute myeloïde leukemie had, een vorm van bloedkanker die snel ontstaat en levensbedreigend is als er geen behandeling wordt gestart. Corine: “Ik bleek zulke slechte bloedwaarden te hebben dat de artsen verbaasd waren dat ik nog in leven was. Eén arts zei tegen mijn man: ‘Blijf vannacht bij haar in het ziekenhuis, want ik weet niet of ze de ochtend haalt.’ Toen ik hem dat hoorde zeggen, schoot door me heen: ik dácht het niet hè. Ik werd heel vastberaden om hier doorheen te komen.”
Gezond bloed aanmaken
Corine haalde de ochtend, en kreeg meteen chemokuren om de kwaadaardige cellen te lijf te gaan. En ook veel, heel veel rode bloedcellen en bloedplaatjes. “Ik kan me niet meer precies herinneren hoe veel, die eerste periode is heel mistig. Maar om de dag kreeg ik wel een transfusie. Er werd intussen een geschikte stamceldonor voor me gezocht, want een stamceltransplantatie zou mij kunnen genezen.” Stamcellen zorgen voor de productie van bloedcellen in je lichaam. Met de stamcellen van een gezonde donor kon Corine weer gezond bloed aanmaken.
Verhaal gaat verder onder de foto.
Opgepept
Er werd relatief snel een passende donor voor haar gevonden: drie maanden na de diagnose onderging Corine de transplantatie. “Dat vond ik echt een wonder, want het schijnt vaak een lange en moeilijke zoektocht naar een match te zijn. Helaas bleef ik na mijn transplantatie nog steeds veel transfusies nodig hebben. De donorstamcellen sloegen namelijk niet goed aan: ik maakte zelf niet genoeg rode bloedcellen aan. Daardoor bleef ik heel verzwakt en kon ik vrijwel niks. Ik werd iedere keer in een rolstoel naar het ziekenhuis gereden voor een transfusie, en als ik weer opgepept was door het bloed kon ik er zelf weer uit wandelen. Tot ik na een week weer te veel verzwakt was en opnieuw een transfusie nodig had. Zonder dat donorbloed was ik helemaal nergens.”
Besef
Na acht maanden sloegen de donorstamcellen toch aan: Corine begon zelf genoeg bloedcellen aan te maken. “Miraculeus! Eindelijk was ik klaar met de transfusies. Dat vind ik ook een wonder trouwens: dat er zó veel bloeddonors zijn en er altijd voldoende bloed klaar ligt. Veel mensen nemen dat maar als vanzelfsprekend aan. Ik had me vóór mijn ziekte ook als donor aangemeld, maar mijn Hb was toen vrij laag. Toch jammer dat ik niet zelf heb kunnen doneren, schoot het wel eens door me heen tijdens mijn transfusies.
Het gekke is dat ik me eigenlijk pas later realiseerde hóe belangrijk bloeddonors zijn.” Corine wordt er emotioneel van, als ze daarover praat. “Als donors hun bloed niet hadden gegeven, dan had ik hier niet gezeten. Dan was ik niet uit het ziekenhuis teruggekeerd naar mijn kinderen. Dan had ik niet lekker hard kunnen zingen terwijl ik in mijn autootje met open dak rijd. Ik vraag me af of donors beseffen hoe fijn het is dat ze dit belangeloos doen. En hoe vreselijk groot het effect van hun gift is. Ze zijn gewoonweg fantastisch!”