Ook bloed- of plasmadonor worden? Meld je aan!
Met 33 weken werd de tweeling van Gaby veel te vroeg geboren. Beide kinderen bleken bovendien te lijden aan een levensbedreigende darmaandoening. “Zonder bloeddonors hadden mijn jongens het niet gered”, blikt Gaby terug.
Het was een heftige ervaring voor Gaby en haar man: hun te vroeg geboren tweeling Davey en Joey werd – net 3 dagen oud – in de ambulance met spoed van een streekziekenhuis naar het Sophia Kinderziekenhuis in Rotterdam gebracht en zij mochten niet mee in de ambulance. Gaby: “Er stond een heel medisch team voor ze klaar en wij zouden enorm in de weg lopen. Heel begrijpelijk hoor, ze moesten razendsnel handelen voor onze jongens. Maar je voelt je als ouders dan zó verloren.”
Darmontsteking
Davey en Joey werden geboren met necrotiserende enterocolitis (NEC), een darmaandoening die vaker voorkomt bij te vroeg geboren kinderen (prematuren) en bij kinderen met een te laag geboortegewicht. NEC is een ernstige darmontsteking, waardoor delen van de darm kunnen afsterven. Gaby: “De jongens werden drie dagen na hun geboorte ziek. Ze kregen bolle buikjes en hoge koorts, hun ontlasting was ook niet goed. NEC, was de conclusie. Joey bleek zelfs gaten in zijn darmen te hebben.”
Operatie van 9 uur
In het Sophia Kinderziekenhuis werd Joey direct geopereerd. “Wij waren nagereisd en zaten op de gang te wachten, toen we een verpleegkundige hoorden zeggen: ‘We moeten bloed regelen voor Joey’. Dan denk je meteen: is dat voor onze Joey? Ja dus. Ze zijn negen uur bezig geweest met de operatie om een stukje darm weg te halen. Hij heeft daarbij een bloedtransfusie gekregen. En later nog veel vaker, want hij was erg zwak en maakte zelf niet genoeg bloed aan.”
Terug naar het ziekenhuis
Met Davey leek het aanvankelijk beter te gaan. Gaby: “Hij kreeg in het ziekenhuis veel antibiotica en mocht na zes weken naar huis. Maar het ging toch weer mis. Hij huilde constant en begon grauw te zien. Ik vermoedde dat de NEC terug was, dus we zijn snel terug naar het ziekenhuis gegaan. Daar kreeg hij direct bloedtransfusies, zijn bloedwaarden bleken ontzettend laag. Ook hij had een gat in zijn darmen waaraan hij geopereerd moest worden. Zijn broertje Joey lag op dat moment nog steeds in het ziekenhuis. Het arme kind was inmiddels zo lek geprikt overal, dat ze uiteindelijk een infuus op zijn fontanel hebben moeten aanleggen.”
Te bezorgd
De jongens lagen in het ziekenhuis samen in een warmtebedje, omdat ze elkaar nodig hadden. Maar waar Joey geleidelijk aan beter werd, bleef Davey achter. “Als Joey een geluidje maakte, reageerde Davey daar direct op”, zegt Gaby. “Het ziekenhuis raadde aan om Joey toch maar mee naar huis te nemen. Want Davey was te veel op hem gefocust, te bezorgd om zijn broertje. Het vermoeden was dat dat zijn eigen genezing belemmerde. Met pijn in het hart namen we Joey daarom mee, en inderdaad: daarna ging het beter met Davey.”
“Ze waren zó verzwakt, ziek en klein; ze hadden dat bloed echt nodig”
Er volgden nog meerdere ziekenhuisopnames, want de jongens bleven allebei heel kwetsbaar. Gaby: “Ze hebben denk ik wel tien keer een bloedtransfusie gekregen. Ze waren zó verzwakt, ziek en klein; ze hadden dat bloed echt nodig. Toen ik de eerste keer een zakje bloed aan het infuus zag hangen, dacht ik: wat jammer dat bloed doneren anoniem gebeurt. Want ik kan deze donors wel zóenen. Dankzij hun bloed blijven mijn kindjes in leven.”
De voetballer en de tekenaar
Het gezin van Gaby is inmiddels 10 jaar verder en Davey en Joey zijn gelukkig stabiel gebleven met hun gezondheid. Gaby: “Ze zijn compleet verschillend. Joey is een rustige jongen die graag tekent en met Lego speelt. Davey heeft energie voor tien, is altijd op zoek naar avontuur en voetbalt graag.”
Gaby heeft de jongens verteld over hun moeilijke start en de vele operaties. “Ze zeggen wel eens tegen me: ‘Wij zijn bijna dood geweest hè?’, alsof het iets stoers is. ‘Ja,’ antwoord ik dan, ‘meerdere keren zelfs.’ ‘Maar gelukkig is dat niet gebeurd hè?’ ‘Nee, gelukkig niet.’”
Gaby heeft veel steun aan het Kleine Helden Huis in Rotterdam, voor gezinnen met kinderen die aan het begin van hun leven een moeilijke medische start hadden.