Heidy is bloeddonors ontzettend dankbaar. Als ze geen bloedtransfusie had gehad, was ze niet genoeg hersteld om haar derde chemokuur te ondergaan. Dan was ze wellicht niet genezen van longkanker. En hadden vele bruiden in spé zich niet kunnen hullen in haar prachtige japonnen.
Ook bloed- of plasmadonor worden? Meld je aan!
Lange tijd dacht Heidy dat de vervelende spierpijn in haar schouder en arm kwam van het klussen in het huis van haar dochter. “De huisarts gaf pijnstillers en stuurde me door naar de fysio,” zegt ze, “maar die kon er niet zo veel mee. Ik kreeg ook last van een evenwichtsstoornis en besloot me eerst daarop te richten. Maar die pijn bleef aanhouden, ik sliep er slecht van. Dus ging ik toch maar terug naar de huisarts. Deze keer verwees hij me door naar een centrum gespecialiseerd in pijn. Daar dachten ze aan een nekhernia. Ik ging in een MRI-scanner om een beter beeld te krijgen en een paar uur later belden ze me al op: ze hadden een grote witte vlek op mijn longen gezien.”
“Ik kreeg een bloedtransfusie om aan te sterken voor mijn derde chemokuur”
Aansterken
Heidy bleek een pancoasttumor boven in haar longen te hebben, een zeldzame vorm van kanker, die zorgde voor de zenuwpijn in haar arm en schouder. “Ik had nooit gedacht aan longkanker”, zegt ze. “Ik was wel heel moe, maar niet benauwd of zo. Dit bericht zette mijn wereld op z’n kop.” Ze startte direct met een serie van chemokuren om de tumor te bestrijden. “Na de tweede kuur was ik extreem moe. Ik had een heel lage Hb gekregen door de kuren en moest eerst herstellen om de derde kuur aan te kunnen. Toen heb ik voor het eerst in mijn leven een bloedtransfusie gekregen. Ik vond het een beetje een raar idee, bloed van iemand anders in mijn lijf. Maar het was ontzettend hard nodig, anders kon ik de derde chemokuur niet ondergaan. En ik knapte er inderdaad van op: de volgende dag had ik al veel meer energie.”
Zware operatie
Omdat de tumor in haar wervels was doorgegroeid, moest Heidy ook een zware operatie ondergaan. “Ik ben eerst 30 keer bestraald, daarna hebben ze me geopereerd. Ze hebben de laatste restjes tumor weggehaald inclusief een deel van een long, een deel van de borstkaswand, zes lymfeklieren en drie ribben waar de tumor ook in zat. Het was heel spannend of ik mijn arm nog goed zou kunnen gebruiken, want ook een deel van de zenuw die mijn arm aanstuurt was weggehaald. Toen ik was bijgekomen van de narcose vroeg de arts mij om mijn hand te bewegen. Dat lukte gelukkig goed. Ik werk als coupeuse van bruidsjurken. Ik zou het verschrikkelijk vinden als ik dat niet meer zou kunnen doen.”
Opnieuw een transfusie
De operatie was geslaagd, de tumor was weg en Heidy kon na een herstelperiode in het ziekenhuis naar huis. Maar een dag later was ze alweer terug. “Ik had vocht in mijn longen gekregen en had het heel benauwd. Bovendien was mijn Hb-waarde opnieuw extreem laag, vermoedelijk door de extreem zware operatie die ik had ondergaan. Dus kreeg ik opnieuw een bloedtransfusie.”
“Als mijn Hb weer te veel zakt, weet ik dat er bloed voor me klaarligt”
Dankbaar
Inmiddels is Heidy weer thuis en werkt ze met fysiotherapie aan haar herstel. “Ik moest alles opnieuw leren: lopen, bewegen, spreken, enzovoorts.” Ook slikt ze ijzerpillen, want haar Hb is nog steeds niet hoog genoeg. “Waarom mijn ijzer maar niet omhoog wil, weten ze niet in het ziekenhuis. Maar ik word flink in de gaten gehouden. Als mijn Hb weer te veel zakt, weet ik dat er bloed voor me klaarligt. Dat is een fijn gevoel. Ik ben alle bloeddonors dan ook ontzettend dankbaar. Zonder hen had ik die derde chemokuur niet kunnen volhouden en dan was het veel moeilijker, misschien zelfs onmogelijk geweest om te genezen.”
Grote passie
Heidy geniet nu heel erg van het leven en van de mensen om haar heen, zoals haar prille kleindochter Evi. “Oma worden heeft me door de zware tijd van mijn ziekte heen gesleept. En ik kan nog steeds werken als bruidscoupeuse, mijn grote passie. Het is heerlijk om blije mensen te zien binnenkomen in mijn naaiatelier en ze nóg blijer weer te zien vertrekken. Het besef dat ik bijna was doodgegaan heeft me een stuk relaxter gemaakt. Ik kijk elke dag opnieuw wat de dag me gaat brengen.”