Ook bloed- of plasmadonor worden? Meld je aan en red een leven!
“Ik ben geboren met CVID, een zeldzame afweerstoornis”, begint Thijs (22). “Ik maak zelf geen antistoffen aan die nodig zijn om mijn lichaam te beschermen tegen infecties door bacteriën, virussen en andere indringers. Als kind was ik heel vaak ziek; ik lag constant in het ziekenhuis, met de ene keer een dubbele longontsteking, dan weer een bloedvergiftiging of een hersenvliesontsteking. Pas toen ik 4 jaar was, ontdekten artsen waardoor dat allemaal kwam.”
Spelen met vriendjes
Nadat de juiste diagnose was gesteld, kreeg Thijs wekelijks een infuus met immunoglobulinen, antistoffen uit donorplasma, om zijn afweersysteem te versterken. “Na het schoolzwemmen werd ik altijd opgehaald en naar het ziekenhuis gebracht. Daar lag ik dan een dag aan het infuus. Ik was minder vaak ziek, maar ik had nog steeds heel weinig energie. Na school was ik uitgeteld en moest ik slapen tot het avondeten.”
Toen Thijs wat ouder werd, rond zijn 12de, sloeg het plasmageneesmiddel steeds beter aan. Hij hoefde voortaan maar eens in de twee weken een infuus, dat zijn ouders thuis mochten aanleggen. “Mijn ouders werken allebei in de zorg, dat scheelt.” Hij kreeg ook meer energie en kon na school spelen met vriendjes. “Het lukte ook eindelijk om een sport te doen; ik koos voor waterpolo omdat ik gek ben op zwemmen.”
Droom volgen
Tegenwoordig komt het geneesmiddel in een sterkere concentratie, waardoor Thijs niet meer een hele dag aan het infuus hoeft. “Ik ben na drie uur al klaar. En mijn lichaam kan er ook steeds beter tegen. Vroeger kreeg ik een paar dagen hoofdpijn en was ik duizelig na mijn medicatie; nu heb ik nergens meer last van.” Dat betekent ook dat Thijs zijn droom kan volgen en naar de pabo is gegaan om leraar te worden. Hij is bijna klaar. “Van tevoren vroeg ik me wel af: waar begin ik aan? Kan ik voor een klas vol verkouden kinderen staan? Maar ik loop nu stage op een school en het gaat gewoon heel goed! En als ik voel dat ik ziek dreig te worden, slik ik antibiotica om het beheersbaar te houden. Want als ik eenmaal ziek ben, ben ik ook goed ziek.”
Soldaatjes
Dat zijn geneesmiddel afkomstig is uit donorplasma, realiseerde Thijs zich toen hij in groep 8 een spreekbeurt over zijn ziekte hield. “Ik legde uit dat ik zelf geen soldaatjes had om mijn lichaam te beschermen. Daardoor werd ik benieuwd naar waar die soldaatjes die ik kreeg dan vandaan kwamen? Mijn ouders – die allebei bloeddonor zijn – namen me een keer mee naar de bloedbank. Toen viel alles op zijn plek.”
Duizenden donors
Thijs vertelt in zijn omgeving graag over het belang van bloeddonorschap. “Mijn zusje en nichtje geven nu ook bloed. En ik ben door Sanquin een keer gevraagd om op de bloedbank met donors te komen praten, superleuk om te doen. Ik heb begrepen dat één flesje van mijn medicatie samengesteld is uit donaties van duizenden verschillende donors. Daar zit vast wel een donatie van mijn ouders bij, bedenk ik me dan. Dat vind ik een mooi idee.” Hij is zich ook bewust van de groeiende behoefte aan plasmadonors.
“Vroeger kreeg ik altijd drie flesjes op voorraad geleverd, maar die vooruitlevering lukt niet meer. Laatst was er zelfs een tekort aan mijn eigen medicijn en moest er een vervangend middel uit Oostenrijk voor me komen. Dat was best spannend. Dus ja, ik maak me wel een beetje zorgen of er in de toekomst voldoende plasma gegeven wordt. Want ik blijf het medicijn en dus de donors altijd nodig hebben.”